بعضی از جملات زیبا هستند.. اما فقط زیبان

در زندگی نمی توان به آنها تکیه کرد و سود جست.

گاه با خود می اندیشم که چگونه این جملات ساخته می شوند! در حالیکه جز امید بیهوده چیزی به همراه ندارند!!

نمی گوییم امید بد است، اما آیا امید واهی و پوچ کمکی به انسان می کند؟!

یکی از آن جملات این است:  "هیچ گاه از دوست داشتن انصراف نده ، حتی اگه بهت دروغ گفت، بازم بهش فرصت جبران را بده . . ."

از توان و عهده من خارج است چنین چیزی... تو را نمی دانم!