چرا افراد سرمایه‌گذاری می‌کنند؟

مردم برای اینکه آینده مطمئن‌تری داشته باشند، مازاد درآمد خود را پس انداز می‌کنند. پس انداز به طور قطع در بالا بردن انگیزه زندگی و امید به آینده تأثیرگذار خواهد بود. اما تجمع پول یا دارایی در یک نقطه نمی‌تواند یک تصمیم عاقلانه باشد چرا که با انباشته کردن پول نمی‌شود روی حفظ ارزش آن حساب کرد. کسانیکه از تصرف در پس اندازهای خود دست می‌کشند یعنی مصرف جاری خود را به تعویق می‌اندازند انتظار دارند که در آینده مبلغ بیشتری نسبت به مقدار اولیه دریافت کنند و بتوانند بیشتر مصرف کنند به عبارت دیگر افراد سرمایه‌گذاری می‌کنند تا از پس اندازهای خود «بازدهی» را که نتیجه به تعویق انداختن مصرف است، به دست آورند. آنها خواهان نرخ بازدهی هستند که در طول زمان، نرخ مورد انتظار تورم و عدم اطمینان در پرداختهای آینده را جبران کند.

سرمایه‌گذاری چیست؟

سرمایه‌گذاری عبارت است از ارزش فعلی پول در یک دوره زمانی به منظور کسب عایداتی (بازده) در آینده که به سرمایه‌گذاری برای زمان دریافت وجوه، نرخ مورد انتظار تورم و عدم اطمینان در پرداختهای آتی پاداش می‌دهد. سرمایه‌گذار می‌تواند یک فرد، دولت، یک صندوق بازنشستگی یا یک شرکت باشد. همچنین این تعریف شامل انواع سرمایه‌گذاری‌ها می‌شود مانند سرمایه‌گذاری شرکت‌ها بر روی تجهیزات و دستگاه‌ها و سرمایه‌گذاری توسط افراد بر روی سهام، اوراق قرضه، کالاهای بادوام و یا زمین و مستغلات. پس در هر شرایطی، سرمایه‌گذار میزان مشخصی واحد پولی را در زمان فعلی جهت کسب عایدات (بازدهی) آتی که از هزینه‌های جاری بیشتر است، مبادله می‌کند، نرخ مبادله بین مصرف آینده (ارزش آتی پول) و مصرف جاری (ارزش فعلی پول) نرخ خالص بهره است. در یک سرمایه‌گذاری بدون ریسک (عدم اطمینان در پرداختها وجود ندارد) نرخ بازده مورد نیاز سرمایه‌گذار برابر با نرخ خالص بهره‌ای است که تحت عنوان «خالص ارزش زمانی پول» نامیده می‌شود و با افزایش تقاضا برای قرض گرفتن و عرضه وجوه از محل پس اندازها این نرخ افزایش می‌یابد. این نرخ بهره در بازار سرمایه در مقایسه پس اندازهای موجود و تقاضا برای مصرف اضافی (قرض) در یک زمان معین، به وجود می‌‍‌آید به عنوان مثال اگر بتوانیم 100 واحد پول از درآمد امروز را با 104 واحد پول از درآمد ویژه آینده مبادله کنیم در این صورت نرخ خالص مبادله یعنی ارزش زمانی پول با فرض سرمایه‌گذاری بدون ریسک و ثابت بودن قیمتها، 4 درصد خواهد بود.

اگر سرمایه‌گذاران انتظار داشته باشند که قیمتها تغییر کند و تورم وجود داشته باشد در این صورت به نرخ بازده بالاتری نیاز دارند به عنوان مثال اگر انتظار تورم و افزایش قیمت با نرخ 2 درصد داشته باشیم در این صورت نرخ بهره اسمی و یا بازده مورد نیاز به جای 4 درصد، 6 درصد است همچنین اگر در پرداخت‌های آینده ابهام وجود داشته باشد، نرخ بهره مورد نیاز فرد میزانی است که از خالص ارزش زمانی پول به علاوه نرخ تورم تجاوز می‌کند. این بازده اضافی مورد نیاز که به نرخ بهره اسمی اضافه می‌شود را صرف ریسک می‌گویند. بنابراین نرخ بازدهی مورد نیاز سرمایه‌گذاران به شرح زیر محاسبه می‌شود:

صرف ریسک+ نرخ تورم+ نرخ بهره نرخ بازدهی مورد نیاز سرمایه‌گذاران

نحوه انتخاب

برای انتخاب صحیح باید میزان ریسک و بازده را برای هر یک از گزینه‌های سرمایه‌گذاری برآورد و ارزیابی کرد. بنابراین باید بدانیم که چگونه می‌توان نرخ بازده و ریسک را در یک سرمایه‌گذاری به در ستی اندازه‌گیری کرد، برای این منظور ابتدا باید راه‌های تعیین ریسک و بازده و نیز معیارهای نرخ ریسک و میانگین بازده واقعی را برای دارایی‌ها بررسی کنیم. اولین معیار نرخ واقعی بازده هر سرمایه‌گذاری، دوره زمانی سرمایه‌گذاری است. بعد می‌پردازیم به اینکه چگونه میانگین نرخ بازده واقعی را برای هر سرمایه‌گذاری در دوره‌های زمانی متفاوت اندازه‌گیری کنیم. سومین مورد، میانگین نرخ بازده برای یک سبد اوراق بهادار است. با معرفی معیارهای نرخ بازده واقعی، معیارهای ریسک را برای مجموعه بازده‌های واقعی نشان می‌دهیم (یعنی واریانس و انحراف معیار)